Gevestigd, genaamd uitdrukkingen maken spraak kleurloos en slecht. Maar erger nog, soms beschouwen we cliché wijsheid en proberen we ons gedrag en kijk op de wereld onder hen aan te passen. Natuurlijk bevatten de postzegels ook een korrel van de waarheid – maar het is precies het graan. Dus waarom zijn ze voor ons en hoe ze ze te vervangen?
De postzegels stonden wortel in de taal, juist omdat ze aanvankelijk een beetje waarheid bevatten. Maar ze werden zo vaak herhaald en voor zoveel gelegenheden dat de waarheid werd “gewist”, waren er alleen woorden waar niemand bijzonder over nadenkt. Dus het blijkt dat de stempel is als een gerecht waaraan een gram zout is toegevoegd, maar het werd hier niet zout van. Stempelingen zijn verre van de waarheid, en als je ze gedachteloos gebruikt, verwarren ze gedachten en vernietigen ze elke discussie.
“Motiverende” postzegels die afhankelijkheid veroorzaken
Velen gebruiken postzegels om zichzelf op te vrolijken, configureren op een nieuwe dag, motiveren voor prestaties. Een van de meest populaire zijn de volgende zinnen.
een. “Word deel uit van iets meer”
Waarom hebben we zulke bemoedigende woorden nodig, helpen ze echt om iets te bereiken?? Tegenwoordig bezetten zinnen die hun zweren hebben verloren een groot deel van de internetruimte en worden reclamefeuzen, en daarom is het onmogelijk om de afhankelijkheid van mensen van dit soort motivatie te onderschatten. Televisie, gedrukte media en sociale netwerken zijn gericht op het dienen van de zo -genoemde toekomstige succesvolle mensen en het handhaven van hun vertrouwen in onmiddellijk succes.
2. “Wees positief, werk veel, en alles zal lukken”
Soms lijkt het echt dat een motiverende zin, advies precies is wat we nodig hebben. Maar een dergelijke behoefte kan worden geassocieerd met zelfversterking en onvolwassenheid van bewustzijn, met het verlangen om alles tegelijk te krijgen en onmiddellijk te slagen. Velen van ons willen dat iemand vertelt hoe en wat te doen. Dan zijn we van mening dat we morgen iets ongelooflijks zullen doen en ons leven zullen veranderen.
Helaas gebeurt dit in de regel niet.
3. “Men hoeft alleen uit de comfortzone te komen – en dan …”
Je kunt niet ondubbelzinnig zeggen wat bij jou past, wat voor jou werkt en wat niet is. Je kunt beter iemand kennen als je de directe weg verlaat wanneer je je leven verandert en wanneer je je moet verbergen en wachten. Het probleem van postzegels is dat ze voor iedereen zijn, maar je bent niet allemaal.
Het is dus tijd om een einde te maken aan afhankelijkheid van de dagelijkse dosis motiverende zinnen. Lees in plaats daarvan goede boeken en behandel uw doelen serieus.
“Motiverende” postzegels die ons misleiden
Houd er rekening mee: sommige postzegels profiteren niet alleen niet, maar ook schaden hem om te streven naar wat onmogelijk is of niet nodig om te zoeken.
een. “Doe je werk en kan het niet schelen wat anderen zullen denken”
Je kunt veel variaties van deze uitdrukking vinden, door en door een opzichtig zelfvertrouwen. Vaak is dit gewoon een pose voor degenen die dit cliché gebruiken. Op het eerste gezicht is de uitdrukking goed, overtuigend: onafhankelijkheid is lof waardig. Maar als je goed kijkt, worden sommige problemen duidelijk.
Het feit is dat een persoon die de meningen van anderen verwaarloost en dit openlijk verklaart, gewoon zeer geïnteresseerd is om als onafhankelijk en onafhankelijk te worden beschouwd. Iedereen die een dergelijke verklaring aflegt, druist in tegen zijn natuurlijke ambities, of liegt gewoon. Wij
mensen zijn in staat om te overleven en zich alleen te ontwikkelen binnen een goed georganiseerde groep. We moeten rekening houden met wat anderen denken, omdat we afhankelijk zijn van de relatie met hen.
Vanaf de geboorte zijn we afhankelijk van de zorg en het begrip dat belangrijke volwassenen ons geven. We melden onze verlangens en behoeften, we hebben het bedrijf en interactie, liefde, vriendschap, ondersteuning nodig. Zelfs ons zelfbewustzijn hangt af van de omgeving. Ons imago wordt geboren dankzij de groep, gemeenschap, familie.
2. ‘Je kunt zijn wat je wenst. Je kan alles doen “
Niet echt. In tegenstelling tot wat we horen van liefhebbers van deze stempel, kan niemand iemand zijn, om alles te bereiken wat hij wil, of om te doen wat hij wil. Als deze stempel waar was, zouden we een onbeperkt aantal vaardigheden hebben en zou er helemaal geen kader zijn. Maar dit kan gewoon niet zijn: er is geen persoonlijkheid zonder bepaalde grenzen en set van kwaliteiten.
Dankzij genetica, milieu en onderwijs krijgen we enkele reacties die alleen van ons kenmerkend zijn. We kunnen hen “van binnen” ontwikkelen, maar gaan verder dan hun kader. Niemand kan tegelijkertijd een eersteklas kont en een zwaargewicht kampioen bokser zijn. Iedereen kan dromen om president te worden, maar eenheden worden de hoofden van staten. Daarom is het de moeite waard om te leren om mogelijk te willen en te streven naar echte doelen.
3. “Als onze inspanningen helpen om ten minste één kind te besparen, zijn ze het waard”
Op het eerste gezicht lijkt deze verklaring humanistisch. Natuurlijk is elk leven onbetaalbaar, maar de realiteit maakt zijn eigen aanpassingen: zelfs als de wens om te helpen de limiet niet kent, zijn onze middelen niet onbeperkt. Wanneer we in één project investeren, anderen automatisch “doorzakken”.
vier. “Alles is goed dat goed eindigt”
Een deel van onze persoonlijkheid is verantwoordelijk voor hier en nu, en deels – voor herinneringen, verwerking en accumulatie van ervaring. Voor het tweede deel is het resultaat belangrijker, niet de tijd die eraan wordt besteed. Daarom is een lange pijnlijke ervaring, die eindigde met plezier, “beter voor ons” dan een korte pijnlijke aflevering die slecht is afgelopen.
Maar tegelijkertijd hebben veel situaties die goed eindigen in feite niets goeds. Ons deel, verantwoordelijk voor het onthouden, houdt geen rekening met de tijd die onherroepelijk is verloren. We herinneren ons alleen goed, maar ondertussen zijn jaren slecht gegaan dat niet kan worden teruggegeven. Onze tijd is beperkt.
Een persoon diende bijvoorbeeld 30 jaar voor een misdrijf die hij niet heeft begaan, en toen hij uitkwam, ontving hij een vergoeding. Het lijkt een gelukkig einde van een ongelukkig verhaal. Maar 30 jaar zijn verdwenen, je zult ze niet teruggeven.
Daarom is het goed dat vanaf het begin goed is, en een gelukkige finale kan ons niet altijd gelukkig maken. Integendeel, wat soms slecht eindigt, brengt zo waardevolle ervaring met zich mee dat het dan wordt gezien als iets goeds.